Tussentijdse aanpassingen aan de Omgevingswet bemoeilijken een integrale afweging. Dat gaat ten koste van omgevingskwaliteit, aldus de Federatie Ruimtelijke Kwaliteit.

Wie veen ontgint, vraagt om problemen. Ik zie maisteelt in het veenweidegebied. Waarom komt daar de boevenwagen niet voorrijden? Jaap Dirkmaat over de gebruiksaanwijzing van het veen: 'voorkom het weglekken van water'.

In 5 jaar stoppen we de verlaging van grondwaterpeil. Geen mm meer. Aldus VIC-bestuurder Duindam.

'Quality is never an accident', zei Ruskin. Column Harm Veenenbos voor MWCafé #6

De Invoeringswet bij de Omgevingswet knipt de omgevingsvergunning voor het bouwen in een vergunning voor de bouwtechniek en één voor de lokale ruimtelijke kwaliteit. Eerder was de rijks-monumentenvergunning al uit de omgevingsvergunning gehaald. Steeds meer sectorale toetsen brengen de beloofde integrale omgevingskwaliteit in groot gevaar.

Wie met een plan komt dat niet aan de regels voldoet, maar dat wel bijdraagt aan een betere ruimte, kan onder de Omgevingswet toch groen licht krijgen. Perverse praktijk ligt op de loer.

Omgevingskwaliteit lijkt in de omgevingswet niet meer zo integraal te zijn als Ruimtelijke Kwaliteit vroeger was, maar een ander woord voor belevingswaarde. Dat leidt tot heilloze spraakverwarring. Jenno Witsen, oud topambtenaar ruimtelijke ordening, schetst de historie en pleit voor integraliteit.

Als Nederland geen werk maakt van het integreren van vakdisciplines, dan komt de ruimtelijke kwaliteit en daarmee de economie in gevaar. We lopen internationaal al achterop. Column van Leen Verbeek, dd 22 juni 2016

Jan Wilslezing van de minister van Infrastructuur en Milieu. "Schoonheid is van de mensen die iets willen met hun omgeving, niet van de wethouders en de projectontwikkelaars." "Het belangrijkste gevolg van de Omgevingswet is dat meer partijen zich verantwoordelijk gaan voelen voor de lokale omgevingskwaliteit. Dat is ook een flinke versterking van de lokale democratie."

Voorzitter nationaal O-team bij Mooiwaartscafé #4